De kunst van hoffelijkheid

In deze eerste les van de arbiters willen wij u wijzen op een zeer belangrijk artikel van het spelregelboekje voor wedstrijdbridge:

Artikel 74  Een speler behoort zich altijd hoffelijk te gedragen.

Ja maar dat is toch normaal zou je in eerste instantie zeggen?  En dat doet toch iedereen al, toch……?

En desondanks wordt deze regel het meest overtreden, alleen zijn we ons daar niet altijd direct van bewust; iemand doet narrig, speelt de ene keer snel en de andere keer heel langzaam.  Hij of zij zit maar indringend zijn/haar partner terecht te wijzen etc.  Allemaal zaken die bij de ander aan tafel irritatie, boosheid of frustratie veroorzaken.  En dat laatste mag dus gewoon niet gebeuren.

Hoffelijk gedragen, maar ja, hoe doe je dat?  Kennelijk ontstaan er regelmatig situaties waarin de normen van hoffelijkheid gemakkelijk worden vergeten.

Uit oogpunt van beleefdheid en fatsoen behoor je als speler niet:

1. Ongevraagd commentaar te leveren tijdens bieden en spelen.
2. Tijdens het bieden het vorige spel nog te bespreken.
3. Een kaart al klaar te houden voordat je aan de beurt bent.
4. Bij winst een high-five te doen met je partner of andere uitingen van euforie.
5. Een blik of gebaar (lichaamstaal) van goed- of afkeuring te geven tijdens bieding of spel.
6. Je tegenstander mentaal onder druk te zetten door hen bijv. op te jutten
7. Te proberen in de kaarten van de tegenstanders te kijken.
8. Na verlies van het contract je partner de les te lezen.
9. Je tegenstander of de arbiter boos of arrogant te behandelen

Toegegeven, bridge is een enerverend spel.  Natuurlijk ontstaan er naast voldoening en triomfen ook gevoelens van teleurstelling en irritatie.  Maar toch behoort iedere speler zorgvuldig handelingen en/of opmerkingen te vermijden die ergernis kunnen veroorzaken bij de andere spelers en/of het genoegen van het spel kunnen verstoren.

Per slot van rekening willen we toch allemaal iedere week weer met plezier uitkijken naar onze bridge-middag?